Het lijkt wel of je er steeds meer over hoort; storytelling. Op zich niet eens zo gek want verhalen vertellen is zou oud als de mensheid zelf. Het zit in onze genen geprent. Veel van wat we weten en toepassen is nu eenmaal tot ons gekomen via de oeroude mond tot mond route. Het begon al toen we klein waren en vlak voor het slapen gaan allerlei verhaaltjes in onze oren kregen gefluisterd. Soms sliep je daar als kind lekker op en een andere keer werd je daar 's nachts badend in het zweet wakker van... Maar ook op school; of misschien wel: juist op school was storytelling belangrijk. Misschien weet je nog je geschiedenisleraar te herinneren, die vol passie over gebeurtenissen stond te vertellen

Ik herinner mij er geen bal meer van, maar ik moet ooit mijn eerste zwemwedstrijd op glorieuze wijze hebben gewonnen. Of was het toch meer een 'close call'? Hoe dan ook, ik zal op weg naar die eindstreep veel competitie hebben gehad en me dus uit de naad hebben moeten zwemmen om bij de finish - waarschijnlijk met snot voor de ogen en een opgelucht gevoel - als eerste aan te tikken. Tijd om uit te hijgen was er niet want direct na dat 'aantikken' moest ik een gat zien te boren in een verrassend stevige wand om uiteindelijk binnen te worden gelaten en mijn plaats op te eisen. Alles tot dat moment was één groot gevecht geweest. Maar... eigenlijk was ik aan het echte slagveld ontkomen want na mi

Als er iemand is die zijn dromen heeft waargemaakt dan is dat Arnold Schwarzenegger wel. Uiteraard zijn er velen met hem, maar hij legt in zijn vijf regels voor succes veel nadruk op de laatste door hem genoemde: geef terug aan de maatschappij. Het is een mooie boodschap en met name omdat Arnold zichzelf vanuit een bepaald niet optimale omstandigheid naar succes heeft gewerkt. Het is jammer dat ik zijn filmpje op Youtube pas onlangs zag, want anders had ik hem in mijn boekje 'De weg van de Positenna' zeker als een van de inspirators genoemd. Zijn vijf regels worden hier namelijk ook in behandeld. Zijn regels zijn: 1. Heb een doel, een visie. 2. Denk groot. 3. Negeer de 'nee-zeggers'. 4. Werk

Gisteren was het 7 november, voor mij een memorabele dag. Ik beleef het nog alsof het gisteren is gebeurd. De kennismaking met mijn eerste drumstel. Het was op een zaterdag. Met een bijna roffelend hart kwam ik als 16-jarig ventje in gezelschap van mijn eerste drumleraar de inmiddels lang verdwenen muziekzaak aan de Prinsengracht in Den Haag binnen. 'Dat is hem,' zei Jouf, mijn inmiddels wijlen leraar. Hij wees naar een blauw-grijs-zwart gemêleerd drumstel van het merk Olympic achterin de zaak die hij met fikse korting voor mij had kunnen regelen. Ok, ik moest hem uiteraard wel zelf betalen van mijn zuurverdiende tomaten-pluk-geld, maar dat gaf juist die extra voldoening waardoor ik bij he

Muziek, we lijken er niet genoeg van te krijgen. Er zijn inmiddels miljoenen muziekstukken bedacht, gespeeld, uitgegeven en aangehoord en er zullen nog oneindig veel volgen. Muziek is als zuurstof; we kunnen niet zonder en daarnaast is het ook onzichtbaar. Maar daar waar zuurstof zich steeds in dezelfde vorm voordoet, geldt dit voor de muziek het tegenovergestelde; er zijn oneindig veel varianten. Waar de een de maker ervan is (en natuurlijk ook luisteraar), is de ander alleen luisteraar, met aan beide kanten ontelbare soorten smaken en voorkeuren. Hetzelfde muziekstuk kan voor iedereen iets anders betekenen. Muziek is een reis, net zoals het leven zelf. Je wilt niet direct naar het slotakk

Tussen mijn diepe ademhalingen door hoor ik mijzelf kreunend van misselijkheid moeizaam uitbrengen: 'Oh, wat heftig!' Ik voel een enorme onbekende vurige kracht zich in noodtreinvaart meester maken van mijn lichaam en hoofd. Nog geen seconde later ga ik 'out'. Ik bevind mij op een Kambo-ceremonie met zo'n vijftien andere personen inclusief drie begeleiders, maar heb daar even geen weet van. De reden waarom ik daar zat had ik in de aanloop erna toe aan iedereen die het maar horen wilde duidelijk verwoord: ik wil van de Prednison en andere reumamiddelen af. Na tien jaar was ik er wel klaar mee. Had geen zin om de rest van mijn leven dure medicijnen te moeten slikken die eigenlijk ook nog eens