Ik weet niet hoe het komt, maar altijd als ik mijn auto in zijn achteruit zet kan ik er gif op innemen dat er zich iets achter mij bevindt. Dat kan een stokoude dove dame met een rollator zijn, een hond, een boodschappenkarretje, een fietser, een auto... enfin, noem maar op. Als ik middenin een verlaten woestijn behoefte zou hebben aan gezelschap, dan weet ik zeker dat ik die krijg op het moment dat ik mijn auto in zijn achteruit zet; dat gevoel... Soms zijn het ook paaltjes

Nog niet zo lang geleden er heel wat te doen geweest over de de komst ja of nee van de veelbesproken Amerikaanse haarprediker. Ik wil zijn naam niet eens noemen - ben ik vergeten trouwens - want een dergelijk individu zou geen enkel podium mogen krijgen. Nergens. Ik drukte op 'play' - ergens op een nieuwspagina - en hoorde deze man binnen een paar seconden direct de grootste onzin uitkramen. Wat mij verbaast is hoe het toch mogelijk is dat wij als mens onze eigen hersenen der